Kontynuacja Zlikwidowanego Forum Głubczycka

lechim

Miałem tego nie przetaczać, ale skoro zaprzyjażnionne i odzyskane media
poinformowały:Prezydent przyzna Order Orła Białego Wisławie Szymborskiej - dowiedziały się "Fakty" TVN. Ceremonia wręczenia odbędzie się w styczniu.
Poetka odbierze najwyższe polskie odznaczenie 17 stycznia na Wawelu z rąk Bronisława Komorowskiego. To kolejne odznaczenie dla noblistki - poprzednie, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Szymborska otrzymała w 1974 roku.
za salonem 24

"Orzeł Biały, czyli Komorowski dziękuje po raz drugi
Kandydat PO na prezydenta, marszałek sejmu Bronisław Komorowski podziękował poetce i noblistce Wisławie Szymborskiej za wsparcie jego kandydatury. Dziękował także wszystkim, którzy podpisali się na listach poparcia dla niego.

- Mogę się cieszyć i być dumny z poparcia polskiej noblistki. To oznacza, że dwóch noblistów, współcześnie żyjących i działających, udzieliło poparcia mojej kandydaturze prezydenckiej. Wcześniej uczynił to Lech Wałęsa - podkreślił Komorowski.”

W 1953 roku sfingowanym przez komunistyczne władze procesie „grupy szpiegów amerykańskich” powiązanych z krakowska kurią zapadły trzy wyroki śmierci i jedno dożywocie. W ówczesnej haniebnej nagonce uczestniczył dzisiejszy doradca prezydenta Komorowskiego, Tadeusz Mazowiecki, a list z poparciem dla stalinowskich oprawców podpisała Wisława Szymborska.

Oto próbki twórczości wybitnej poetki

Ten dzień

o śmierci Józefa Stalina

Jaki rozkaz przekazuje nam

na sztandarach rewolucji profil czwarty?

- Pod sztandarem rewolucji wzmacniać warty!

Wzmocnić warty u wszystkich bram!

Oto Partia - ludzkości wzrok.

Oto Partia: siła ludów i sumienie.

Nic nie pójdzie z jego życia w zapomnienie.

Jego Partia rozgarnia mrok.

Niewzruszony drukarski znak

drżenia ręki mej piszącej nie przekaże,

nie wykrzywi go ból, łza nie zmaże.

A to słusznie. A to nawet lepiej tak.

O Leninie

..że w bój poprowadził krzywdzonych

..nowego człowieczeństwa Adam...

Wstępującemu do Partii

Pytania brzmią ostro

Ale tak właśnie trzeba

Bo wybrałeś życie komunisty

I przyszłość czeka

Twoich zwycięstw

Jeśli jak kamień w wodzie

Będzie twe czuwanie

Gdy oczy zamiast widzieć

Będą tylko patrzeć

Gdy wrząca miłość

W chłodne zamieni się sprzyjanie

Jeśli stopa przywyknie do drogi najgładszej

Partia. Należeć do niej

Z nią działać z nią marzyć

Z nią w planach nieulękłych

Z nią w trosce bezsennej

Wiesz mi to najpiękniejsze

Co się może zdarzyć

W czasie naszej młodości

Gwiazdy dwuramiennej

Czyż to nie jest piękne i prawdziwe? No i na czasie?
"Partia. Należeć do niej
Z nią działać z nią marzyć
Z nią w planach nieulękłych
Z nią w trosce bezsennej
Wiesz mi to najpiękniejsze
Co się może zdarzyć
W czasie naszej młodości"
Każdy młody, wykształcony i z wielkiego miasta podpisze się pod tymi słowami natychmiast. Wraca nowe!

W 1951 r. komuniści rozpoczęli bezpośrednią bezpardonowa walkę z Kościołem. Zapoczątkowało ja aresztowanie pod zarzutem szpiegostwa biskupa kieleckiego
Czesława Kaczmarka. Pod koniec tego roku aresztowano kilkunastu księży w diecezji krakowskiej. W styczniu 1953 r. odbył się ich "proces". Zarzucono im "szpiegostwo za amerykańskie pieniądze". Trzech księży skazano na śmierć, a pozostałych na wieloletnie wiezienie.
W lutym 1953 roku gdy księża oczekiwali w celach śmierci na wykonanie wyroku grupa literatów krakowskich, wśród których była Szymborska, podpisała i przekazała władzom oraz ogłosiła "Rezolucje Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego". Czego domagali się literaci? Czas był taki, jak pokazała historia, ze broniąc księży mogli uratować im życie. Władze komunistyczne wyrażnie się wahały. Potrzebowały "poparcia społecznego". Chciały podzielić się odpowiedzialnością.
Czyn komunistów był zbrodniczy i haniebny. Trzeba było być idiota, by uwierzyć, ze w kurii krakowskiej działa amerykański wywiad wykorzystując ja jako swoje narzędzie przeciwko komunistom. Nawet jednak jeśli ktoś, by w to uwierzył to i tak musiałby uznać, ze stracenie księży to za wysoka kara.
Literaci podpisani pod rezolucja nie byli idiotami. Byli to przecież ludzie wykształceni, światli, zorientowani, dobrze poinformowani, rozumiejący charakter przemian jakie się odbywały w Polsce i ich kierunek. Byli to tez, tak by się wydawało, humaniści stanowiący elity, a więc ludzie, których zadaniem było bronic uniwersalnych zasad, nie zgadzać się na takie działania władz, które by w sposób szczególnie drastyczny były barbarzyńskie, antyludzkie, niesprawiedliwe.
Literaci krakowscy mieli trzy wyjścia. Mogli ostro zaprotestować wybierając drogę podyktowana przez ich ludzka godność i kulturę, która reprezentowali, drogę heroiczna, drogę, która byłaby jakoś droga męczeństwa. Gdyby wybrali ta drogę Bóg i historia nagrodziliby ich sowicie. Za miesiąc umarł Stalin. Represje by się skończyły, a oni w glorii i chwale zostaliby obwołani bohaterami narodowymi.
Literaci ci mogli tez postąpić uczciwie i pragmatycznie, dyplomatycznie. Mogli potępić księży, a zarazem domagać się w imię humanizmu darowania im życia. Mogliby, tak przy okazji zastosować parę kruczków, które mogłyby ułatwić władzom komunistycznym postępowanie. Mogliby np. zaproponować następującą formułę: "Komunizm zwyciężył. Komunizm ma racje. Komunizm jest dobry. Komunizm jest silny i wielkoduszny. Jako taki potrafi wybaczać winy, darować. Zamieńcie księżom wyroki śmierci na dożywocie."
Literaci krakowscy mogli tez milczeć choć z pewnością władze komunistyczne naciskały na nich, by potępili księży. Gdyby literaci krakowscy nie zabrali głosu represje władz w stosunku do nich byłby najmniejsze. Mogliby stracić swoje cieple posadki, otrzymać zakaz drukowania. Nie byłaby to jednak wcale za wysoka cena na honor i wierność podstawowym wymiarom człowieczeństwa, za to, ze się nie upodlili, nie zostali wspólnikami zbrodni. Ceny tej, to powinni już wtedy wiedzieć, nie płaciliby w nieskończoność. Zbrodniczy ustrój związany był z osoba Stalina. Ten zaś miał już swoje lata. Jego śmierć musiała pociągnąć za sobą przemiany - odwilż polityczna.
Literaci krakowscy wybrali czwarta drogę. Treść ich wystąpienia była taka, ze miedzy wierszami można było wyrażnie przeczytać: "Wykonać wyrok, przyspieszyć go." Jednocześnie i to przy takiej okazji, zlożyłi, wręcz na kolanach, czołobitny hold i przysięgę wierności zbrodniarzom i faktycznym zdrajcom Polski.
Oto tekst rezolucji:
W ostatnich dniach toczył się w Krakowie proces grupy szpiegów amerykańskich powiązanych z krakowska Kuria Metropolitarna.
My zebrani w dniu 8 lutego 1953 r. członkowie krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich wyrażamy bezwzględne potępienie dla zdrajców Ojczyzny (wytłuszczenie - S. K.), którzy wykorzystując swe duchowe stanowiska i wpływ na część młodzieży skupionej w KSM działali wrogo wobec narodu i państwa ludowego, uprawiali - za amerykańskie pieniądze - szpiegostwo i dywersje.
Potępiamy tych dostojników z wyższej hierarchii kościelnej, którzy sprzyjali knowaniom antypolskim i okazywali zdrajcom pomoc, oraz niszczyli cenne zabytki kulturalne.
Wobec tych faktów zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piętnować wrogów narodu - dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej."
Rezolucje podpisało swoimi nazwiskami i pierwszymi literami swoich imion 53 osoby. Wśród nich znależli się tak znani pisarze i krytycy literaccy jak: K. Bunsch, Wl. Dobrowolski, K. Filipowicz (póżniejszy mąż Szymborskiej), A. Kijowski, J. Kurek, Wl. Machejek, Wl Maciąg, S. Mrozek, T. Nowak, J. Przyboś, T. Sliwiak, M. Słomczyński (znany tłumacz Szekspira podpisujący kryminały swojego autorstwa pseudonimem Joe Alex), O. Terlecki, H. Vogler, A. Wlodek (pierwszy mąż Szymborskiej).
Wśród sygnatariuszy tej rezolucji znalazł się również Jan Błoński, który kilkadziesiąt lat póżniej zarzucał Polakom, równie kłamliwie, w "Tygodniku Powszechnym", "zbrodnicza obojętność wobec zagłady getta warszawskiego".
Rezolucje podpisali takze: K. Barnas, Wl. Blachut, J. Bober, Wl. Bodnicki, A. Brosz, B. Brzezinski, , B. M. Dlugoszewski, L. Flaszen, J. A. Frasik, Z. Gron, L. Herdegen, B. Husarski, J. Janowski, J. Jazwiec, R. Klys, W. Krzeminski, J. Kurczab, T, Kwiatkowski, J. Lowell, J. Labuz, H. Markiewicz, B. Miecugow, H. Mortkowicz-Olczakowa, W (lub S.). Otwinowski, A. Polewka, M. Prominski, E. Raczkowski, E. Sicinska, St. Skoneczny, A. Swirszczynska, K. Szpalski, J. Wiktor, J. Zagorski, M. Zalucki, W. Zechenter, A. Zuzmierowski.
Rezolucja ta była, powtórzmy to raz jeszcze, zbrodnicza i haniebna. Ci, którzy ja podpisali, podpisali się nie tylko pod wyrokami śmierci dla 3 księży i pod wyrokami wieloletniego wiezienia dla pozostałych kapłanów, ale podpisali się również w ten sposób pod pozostałymi zbrodniami stalinizmu. Oni przecież użyli swych nazwisk, swoich autorytetów, by wesprzeć stalinizm, by go wzmocnić, by go usprawiedliwić."